BİR YAKINMA!

resim: http://bilgilidunya.net

Her gün ama her gün işe giderken kendime, bunca işsiz var sabret, başka bir yerde çalışsan da gene aynı tip insanlarla bir arada olacaksın, değişmeyecekler sen de değişmeyeceksin diyorum kendi kendime. İşe gidiyorum ve bir sürü sorunla cebelleşiyorum, dişlerimi sıkıyorum bütün gün, stresle dolu geçiyor günlerim. Haftada bir gün tatil bir ömür boyu sürsün istiyorum, ben sadece çocuğumla vakit geçireyim, evimle meşgul olayım, hobilerimle uğraşayım hatta hobilerimden para kazanayım istiyorum, çok şey istiyorum değil mi, bunları düşüneceğimi yirmi yıl önce söyleseler gülerdim herhalde.
Erkek nüfusunun fazla olduğu bir sektördeyim dolayısıyla zamanla erkek gibi giyinmek, sert tavırlar sergilemek ve onlardan farklı olmadığımı ispat etmekle geçti yıllarım, neden mi çünkü fiziksel dayanıksızlığımız hep güçlü düşünce yapımızın önüne geçti erkek bakışına göre, sanki fiziksel güçsüzlük akıl içinde geçerliymiş gibi. Bu konuda feminist yaklaşacağım sevgili okuyucular, erkekler  iş yerindeki kararlarında çoğu zaman çuvallıyorlar, duygusal olarak ise çok eksiklikleri var çünkü bir karar verirken sadece bir yönde karar vermek o kararın doğru karar olduğunu göstermiyor, insan psikolojisini bilmek gerekiyor.
Erkek çocuklarını yetiştirirken anne babalar duygusal gelişimlerini ihmal ediyorlar sanki, ince fikirli olmak, başkasını düşünmek, bir başkasının bakış açısıyla düşünmek, duygularını doğru ifade edebilmek, duygularını korkmadan gösterebilmek gibi, neyse ki şimdiki anneler daha çok önem veriyorlar buna, neyse ki.
Yine ve tekrar söylemek gerekirse annelere, kadınlara çok iş düşüyor, toplumu ancak ve ancak onların katkıları değiştirebilir!