YA HAYIR SÖYLE YA DA SUS!

10 Aralık 2011 Cumartesi

GEÇİP GİDEN ZAMAN

fotoğraf buradan

"Kendime küsüm ben, kırgınım, kızgınım
Bir karmaşıklığın içinde gidiiiiiip geliyorum
eş iş çocuk ve ben
zamanın ucunu yakalayıp sonunu kaçırıyorum, sonunu yakalayıp başını kaçırıyorum
Düşüncelerim dilimden dökülüyor sanıyorum bir bakmışım hiç bir şey dememişim,
kendi kendime düşünmüşüm.

asıl olmak istediğim olmaya çalışırken kıyısından geçememişim, kıyısından geçtiğimi sanırken dibe dalmışım, meğer bir çukur varmış görmemişim."

Taslağıma baktım bunları yazmışım geçen hafta ve dönüp bakmamışım bir daha, gerçekten hüzne düşmek çok kolay, şimdi iyiyim, toparlandım, yün yumak oldum, şiş oldum ördüm sıraya dizdim düşüncelerimi. Bazen ihtiyaç var, durup ben ne yapıyorum demeye. Yünler dolaşıpta  ucunu bulamadığımız zaman dolaşıklığı çözerken bir bir, yardımları kabul etmek lazım hiç çekinmeden.
Maneviyat önemli, ruhu beslemek....
Yanan kandil hiç sönmesin inşallah, o heyecan, yaşam pınarı hep aksın durmadan.

Ruh halime uygun bir şarkıyla başbaşa bırakıyorum sizi iyi dinlemeler:)

3 yorum:

Pabuc dedi ki...

Her şey geçiyor ama bu geçişlerde bir şeyler götürürken bir şeyler de ekliyor yüreklere..


Sevgiler..

uzunincebiryol dedi ki...

Haklısın pabuç, yıllar öyle bir geçiyor ki arkamı dönüp bakmaya korkuyorum dönüp bakarsam eğer kaybettiğim ne çok şey var diyeceğim ya da keşke yapmasaydım düşüncesi geçecek içimden. Kazanç ne tecrübe mi, bir daha aynı hataya düşmemek mi ya da yıllar içinde edindiğin bilgelik mi? Yüreklere eklenen hep pozitif şeyler olsa keşke ama olmuyor işte, yüreklere eklenen bazen bir yara oluyor ara ara sızlıyor, yokluyor insanı inceden. Allah pişman ettirmesin, Allah doğru yoldan ayırmasın, Allah daima doğru kullardan eylesin bizi, dosdoğru.
Sevgilerimle:)

Profösör dedi ki...

İman ve İslam; iki kelime, iki kavram ve birbirini tamamlayan iki değer. Kendimizi ve özümüzü buna vermeliyiz.