YA HAYIR SÖYLE YA DA SUS!

28 Eylül 2011 Çarşamba

BİR LOKMA

Öğle yemeğini hazırlıyordum, bu sabah dalgınlık yapıp fazla bir şey getirmemiştim öğle yemeği için. İş yerinin mutfağında tavayı ocağa yerleştirdim, diyette olduğum için yağ koymadan köfteyi yavaş yavaş pişirmeye başladım içimden bu gün sadece üç tane köfte var akşama kadar bu bana yetmez dedim, her öğle vakti yediklerimden muhakkak bir kısmını verdiğim mutfak personeline bu sefer bir şey vermemeyi aklımdan geçirdim, o zaten her gün gelen yemekten yiyordu şimdi karnı toktur diye düşündüm, beni anlayışla karşılar!
Köfteler pişti, tabağa koyuyordum ki köftenin bir tanesi yere düştü, bakakaldım, gözüm açıldı, ben ne yapmıştım, dersimi almıştım ama, mutfak personelinin hakkı köfte yerdeydi şimdi, geriye kalan köftenin birini ona verdim biri de bana kaldı, yanına bol kepçeden yoğurt ve asla yememem gereken, yediğimde şekerimi yükselten patlıcanı da koydum tabağıma. Bu da bir ders olsun bana. Paylaştıkça çoğalırız, göz hakkı önemlidir bunu hiç unutmayalım neyse ki ben bu dersi hemen aldım ve kendime geldim Allah'ıma bin şükür.

2 yorum:

Profösör dedi ki...

Ben de bu yazıdan dersimi aldım. Teşekkür ederim..

uzunincebiryol dedi ki...

Profösör, insan bazen ne yaptığını geç farkediyor, neyse ki çabuk ayıldım, üstelik karnım bu saate kadar beni rahatsız edip guruldamadı, demek ki azla da doyuluyormuş:)