Kendime diyorum ki hatalarımla sev beni! Evet, asla ve asla kendine toleresi olmayan, bir hata yaptığında kendini yerden yere vuranlardanım ben, sağlıksız bir durum, muhtemelen mükemmelliyetçi bir annenin çocuğu olmamdan geliyor, gerçi annem şimdi aynı hislerde değil ama ondan bana geçmiş şeyler var işte, belki yaşlandıkça durum değişir.
Annemle hayata bakışımızda tabi ki benzerlikler var ama iş ayrıntılara dökülünce kesinlikle uyuşmuyoruz ama uyuşma problemini susarak ve birbirimizi olduğu gibi kabul ederek çözdük, katılmadığımız fikirlerde katılmadığımızı söyleyip tartışmaya devam etmiyoruz biliyoruz ki bu işin sonu hiç bir yere varmayacak, hayal kırıklığı yok denecek kadar az oluyor bu sebeple, deşip eşelerseniz konuyu, dallanıp budaklanıp iki kadının güçlerini çarpıştırmasına dönüyor istemeden, ne garip, biz annemle böyleyiz işte.
5 yorum:
İyi bir çözüm bulmuşsunuz :) ama anne-kız arasında bu sorunlar hep oluyor, olacak ta..
Hele genç bir yaşsa kızınki, daha da çok oluyor..
Bir çocuk mutlaka annesine benzemez. Belki de yedi batın nceki bir zenci ceddinin huyunu taşıyabilirsin. Unutmayalım.
Aslı, evet, özellikle ergenlik döneminde ne çok didişmişiz ama annemin genç ve tecrübesiz olmasının da büyük payı var bunda benden sonrakiler rahat etti nede olsa deneyimli bir anneydi:)
Profösör, kime benzersek benzeyelim yeter ki mutsuzluk kaynağına dönüşmeyelim, bazen böyle oluyor çünkü, başkasının mutluluğu da mutsuzluğu da sizin elinizde olabiliyor.
Kesinlkle katılırım sözüne..
Yorum Gönder